Στο βόρειο τμήμα του νησιού δεσπόζει ο ορεινός όγκος του Πελιναίου. Στις πλαγιές του και στις ακτές του νησιού συναντάμε διαφορετικές εικόνες απο εκείνες του νότου, με τα Καρδάμυλα, τη Βολισσό, το Πιτυός και πολλούς άλλους οικισμούς και έξοχες παραλίες να σφραγίζουν το τοπίο και να κερδίζουν τον επισκέπτη.
Βροντάδος Σύγχρονη κωμόπολη 3,5 χλμ βόρεια της χώρας, ο Βροντάδος είναι πατρίδα πολλών ναυτικών. Επεκτάθηκε αρκετά στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και σήμερα διαθέτει άρτια τουριστική υποδομή. Ο όρμος του Λώ ανάμεσα στη Χώρα και στον Βροντάδο είναι μια απο τις καλύτερες παραλίες του νησιού και οφείλει το όνομα της στον εφοπλιστή της περιοχής Κώστα Μ.Λώ.Πανελληνίως γνωστό είναι και το έθιμο του ρουκετοπόλεμου που γίνεται κάθε πάσχα. Οι κάτοικοι χωρισμένοι δε δύο ομάδες, η με έδρα την την ενορία της Παναγίας της Ερυθιανής και η άλλη του Αγίου Μάρκου, εκτοξεύουν ρουκέτες τη νύχτα της Ανάστασης.
Η τοποθεσία Δασκαλόπετρα (Πέτρα του Ομήρου), βόρεια απο τον Βροντάδο συνδέεται με το όνομα του Ομήρου. Σε αυτό το χώρο, σύμφωνα με την παράδοση δίδασκε ο Όμηρος. Στη θέση αυτή υπάρχει ένας μεγάλος και επίπεδος βράχος λαξευμένος στο επάνω μέρος. Γύρω απο αυτόν διακρίνονται σκαλισμένα καθίσματα. Λίγο πιο πάνω, σε γαλήνιο τοπίο με θέα στον Βροντάδο και τη Μικρά Ασία, βρίσκεται το λιτό μνημείο του <<πατέρα του δημοτικισμού>> και λογοτέχνη Γιάννη Ψυχάρη (1854-1929). Ακόμη βορειότερα δίπλα στην ακτή θα συναντήσετε τη Μονή Μυρτιδιώτισσας ( ή Μυρσινιδίου), αφιερωμένη στην Παναγία. Ιδρύθυκε το 1897 και γιορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου. Προσέφερε πολλά στα χρόνια της Κατοχής και στην Εθνική Αντίσταση. Μεταξύ των κειμηλίων της μονής συγκατελέγονται και τα άμφια του εθνομάρτυρα πατριάρχη Γρηγορίου Ε’. Βορειοδυτικά απο τον Βροντάδο προς την ενδοχώρα, θα συναντήσετε το Μνημείο Πεσόντων της 15ης Νοεμβρίου 1912, σε υπερηψωμένη θέση με υπέροχη θέα. Δύο χιλιόμετρα περίπου δυτικά απο τον Βροντάδο, βρίσκεται η Μονή του Αγίου Στεφάνου η οποία ιδρύθηκε το 1880 και γιορτάζει στις 27 Δεκεμβρίου στη μνήμη του πρωτομάρτυρα Αγίου Στεφάνου.
Η πορεία προς τη Βόρεια Χίο θα σας φέρει κοντά στους όρμους της βορειοανατολικής ακτής. Σε αρκετούς απο αυτούς μπορείτε να σταθείτε για κολύμπι ή για καφεδάκι. Μια καλή ευκαιρεία δίνει στον όρμο του Άϊ Γιάννη Θόλου το μικρό ψαροχώρι Παντουκιός με ταβέρνες και αρκετές ιχθυοκαλλιέργειες. Κοντά του υπάρχουν δύο όμορφα εκκλησάκια, του Αγίου Ισιδώρου και του Αγίου Στεφάνου στο ομώνυμο νησάκι που υπάρχει στον κόλπο του. Κοντά στον οικισμό Παντουκιός, προς το εσωτερικό του νησιού είναι η Συκιάδα ενώ στη συνέχεια του παραλιακού συναντάμε τη Λαγκάδα, ωραίο ψαροχώρι. Ήταν απο την αρχαιότητα το ασφαλέστερο ίσως λιμάνι του νησιού και σήμερα αποτελεί καταφύγιο για αρκετά πλεούμενα. Απο εκεί φεύγουν καραβάκια για τις Οινούσσες, ενώ υπάρχουν αρκετές ταβέρνες και καφετέριες.
Καρδάμυλα Τα Καρδάμυλα, ένας απο τους αρχαιότερους οικισμούς του νησιού, πατρίδα ναυτικών και εφοπλιστών είναι σήμερα μια ωραιά κωμόπολη. Το χωριό ιδρύθηκε απο κατοίκους των γύρω περιοχών που συγκεντρώθηκαν στην περιοχή αυτή, για να αποφύγουν τις πειρατικές επιδρομές.
Τα Άνω Καρδάμυλα ή Πάνω Χωριό, με τον πυκνό ιστό και τα στενά δρομάκια του είναι ο παλαιότερος οικισμός και έχει τα στοιχεία οχυρωμένου χωριού. Φτάνοντας στην κεντρική πλατεία, η οποία είναι αφιερωμένη στην μνήμη Του Κωνσταντίνου και της Ευγενίας Τσιμπλή, θα απολαύσετε τη σκιά των πλατάνων καθώς και κάποιο ρόφημα στα καφενεία. Στη βόρεια πλευρά της πλατείας δεσπόζει η βασιλική της Αγίας Παρασκευής που συμπληρώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα με δεύτερο κλιτος αφιερωμένο στην Αγία Μαρκέλλα. Στο υπέρθυρο του ναού, μια εντοιχισμένη τουρκική επιγραφή του 1754 αναγράφει την άδεια των εργασιών συντήρησης της. Αξίζει ένας περίπατος στον οικισμο, που διατηρεί την αυθεντική πολεοδομική του μορφή. Χαρακτηριστικά του τα στενά δρομάκια, που τα στεφανώνουν λίθινες καμάρες και αρκετά δίπατα σπίτια, χτισμένα με κόκκινη πέτρα με στενά μπαλκόνια και σχεδόν ανύρπακτες αυλές. Στα Άνω Καρδάμυλα αξίζει να επισκεφθείτε επίσης τους ναούς του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Γεωργίου και της Υπαπαντής με βοτσαλωτή αυλή. Επίσης, το Πνευματικό Κέντρο το οποίο φιλοξενεί μικρή εκκλησιαστική συλλογή. Τα Κάτω Καρδάμυλα ή Μάρμαρο είναι το επίνειο του οικισμού και οφείλουν το όνομα τους στην ύπαρξη λατομείων λευκού μαρμάρου στην περιοχή. Είναι νεότερη πόλη, αποτελεί το πιο ζωντανό σημείο των Καρδαμύλων και διαθέτει παραλία για κολύμπι, πολλές δυνατότητες διαμονής και ταβέρνες με φρέσκο ψάρι. Επισκεφθείτε την πλατειούλα με το ναό του Αγίου Λουκά που χτίστηκε το 1600 με αξιόλογο ξύλινο τέμπλο και εικόνες του 19ου αιώνα. Το δάπεδο της πλατείας είναι στρωμένο με τα λίθινα μέρη του παλαιού καμπαναριού που κατέπεσε πριν απο το σεισμό του 1949. Περπατώντας στους στενούς δρόμους του Μαρμάρου, ανακαλύπτουμε νεοκλασσικά οικήματα με ωραίες σκαλιστές πόρτες και ομοιόμορφα καμαρωτά παράθυρα, Ανακαλύπτουμε επίσης τα αρχοντικά των Καρδαμυλιτών καραβοκύρηδων, με την περίτεχνη αρχιτεκτονικη τους. Στο Μάρμαρο μπορείτε να επισκεφθείτε την έκθεση ναυτικών κειμηλίων η οποία στεγάζεται στο ισόγειο του Δημαρχείου.
Πιτυός Νοτιοδυτικά απο τα Καρδάμυλα, ο δρόμος σας οδηγεί στο παραδοσιακό και γραφικό χωριό Πιτυός. Διαμορφώθηκε κατά τους Μεσαιωνικούς χρόνους απο τη συνένωση διάσπαρτων οικισμών και οφείλει το όνομα του στο πεύκο που υπήρχε σε αφθονία παλαιότερα στην περιοχή. Είναι χτισμένο στην άκρη ενός γκρεμού και διατηρεί το μεσαιωνικό του χαρακτήρα. Στο χωριό σώζονται πέτρινος διώροφος μεσαιωνικός πύργος πάνω απο τα σπίτια και ερείπια τείχους. Ενδιαφέρον έχουν επίσης ο λιθόχτιστος ναός της Παναγίας Φανερωμένης, οι ναοί του Αγίου Γεωργίου καθώς και το μεταβυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου δίπλα στον πύργο.
Στα αξιοθέατα του χωριού περιλαμβάνονται το κτήριο του παλιού δημοτικού σχολείου που σήμερα λειτουργεί ως ξενώνας και το μνημείο των ξενιτεμένων Πιτυανών. Μια βόλτα στα γραφικά σοκάκια θα σας αποκαλύψει πολλές ομορφιές, όπως πέτρινα σπίτια που διατηρούν τα παραδοσιακά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά και πολλά βοτιά στους στενούς δρόμους του. Μεταξύ του χωριού και των Καρδαμύλων, βορειοδυτικά του δρόμου βρίκσεται το Κάστρο της Γριάς, ένα μεσαιωνικό φρούριο με δύο πύργους και ισχυρό τείχος. Στο κάστρο και στα γύρω υψώματα είχαν οχυρωθεί το Νοέμβριο του 1912 οι κάτοικοι του νησιού για να αποκρούσουν την τουρκική επίθεση. Νοτιοδυτικά του δρόμου βρίσκεται η θέση Κοίλα, με έναν ακόμη πύργο σε περιοχή που παρουσίασε ακμή κατά το Μεσαίωνα.
Βολισσός Κεφαλοχώρι και κέντρο του δημοτικού διαμερίσματος της Αμανής, που δεσπόζει με το κάστρο της στο μεγαλύτερο και πλουσιότερο κάμπο στα βόρεια του νησιού. Χτισμένη στις πλαγιές των λόφων, αρχοντική και γοητευτική με πέτρινα σπίτια και πολλές εκκλησίες, σοκάκια και σκαλοπάτια, είναι ο πιο ενδιαφέρον οικισμός και τα πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα αρχιτεκτονικής της Βόρειας Χίου. Χαρακτηριστική στα παλιά σπίτια είναι η στέγη με την μικρή κλίση που θυμίζει δωμάτια άλλων παραδοσιακών οικισμών του Αιγαίου.
Η πόλη υπάρχει απο τα αρχαία ήδη χρόνια. Κατοικήθηκε απο αριστροκρατικές οικογένειες του Βυζαντίου και φαίνεται ότι γνώρισε μεγάλη ακμή κατά τον Μεσαίωνα. Είναι η ιδιαίτερη πατρίδα της Αγίας Ματρώνας και της Αγίας Μαρκέλλας, οι οποίες τιμούνται εξαιρετικά απο τους Χιώτες.
Στην συνοικία Πύργος, συναντάτε την επιβλητική εκκλησία του Αγίου Νικολαόυ, με περίτεχνη αρχιτεκτονική και τοιχοποιία απο λαξευτούς λίθους, καθώς και την εντυπωσιακή σε όγκο εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, με το θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο, και της Παναγίας με τετραώροφο καμπαναριό και θαυμάσια βοτσαλωτή αυλή. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη Βολισσό έχουν το σχολείο και η Αρχαιολογική Συλλογή που στεγάζεται σε αναπαλαιωμένο κτήριο. Έξι χιλιόμετρα δυτικά της Βολισσού, στην παραλία βρίσκεται το γνωστό μοναστήρι της Αγίας Μαρκέλλας η οποία γύρω στο 1500, βρήκε τραγικό θάνατο απο το χέρι του πατέρα της. Η παραλία εκεί είναι απο τις ωραιότερες του νησιού. Πλήθος προσκυνητών συρρέουν κατά τη γιορτή της αγίας στις 22 Ιουλίου.
